Tubod Sa Naugha’ng Sapa

Daw makalumos sa kalibog,
Lisod pangitaon ang tubod,
Magbarog, ka’g magluhod

Tugoti’ng agnihon ko ikaw,
Hunong na sa pagkalatagaw,
Samtang ang bul-og sa katin-aw,

Sa tubig sa sapa nag-agos,
Iyarok ug tagbawa ang kahigwaos,
Hagki ang takna sa pagpahimulos

Apan ang timgas nga tubig sa sapa,
Hinayhinay ug inanay kini’ng mawala,
Sa imong pagmata, mahanaw daw bula’

Makugang ka’ng maligsan sa kausaban,
Kunot mokuyanap nga dili kapugngan,
Babaye, lalaki, kita’ng tanan pangagian

Ang mapasigarbohon’g pagpabuhagay,
Mangawala ang katam-is, hasta agay-ay
Gakson kita sa kalaay ug pagpanglaylay,

Sa kahaponon nga tulukibon, ikaw makaingon:

‘Salamat sa naangkon ko’ng ginansiya
Sa daghan’g pagsuway sa gugma
Sa makapagaw nga sangka sa kama

Bisan pa ug nahubsan na ang akong sapa,
Kon sa kabaskog sa ugat ako gihikawan,
Kon sa kaliwat ni Adan ikaw gilingiwan
Ikaw mag-inusara ug maghunahuna,
Tinuod milabay na, apan dili kini mawala
Sa panghunahuna’ng mobalik sa pagkabata.

Kini ang “Tubod Sa Naugha’ng Sapa!!!”.